Η σημερινή μορφή του ναού είναι αποτέλεσμα των μετασκευών που υπέστη στα τέλη του 16ου και στο 19ο αιώνα Από τον αρχικό βυζαντινό ναό του 11ου-12ου αιώνα διασώζονται τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού. Στην επόμενη φάση, γύρω στο 1596 και, πάντως, πριν από το 1610, αγιογραφήθηκε όλος ο ναός, ο νάρθηκας και ο εξωνάρθηκας. Το 18ο αιώνα αγιογραφήθηκε εκ νέου ο εξωνάρθηκας από το ζωγράφο Πάνο εξ Ιωαννίνων. Το 1877 επιζωγραφίσθηκαν ή ζωγραφίσθηκαν εκ νέου τα κατεστραμμένα τμήματα του προγενέστερου διακόσμου στον κυρίως ναό και στο νάρθηκα, από το Σαμαριναίο αγιογράφο Δημήτριο Αδάμ Πιτένη. Το σημερινό δάπεδο του κυρίως ναού, καθώς και οι ξύλινες γραπτές νταμπλαδωτές οροφές, που έφερε ο κυρίως ναός και ο νάρθηκας, αποτελούν προσθήκες και επισκευές του 19ου αιώνα. Στο σημερινό τέμπλο του ναού, του 19ου αιώνα, έχουν ενσωματωθεί τμήματα από το παλαιότερο τέμπλο του τέλους 16ου – αρχών 17ου αιώνα.